Erekcja – główny dyrygent orkiestry seksualnej

Okazuje się, że satysfakcja seksualna mężczyzn w większości przypadków związana jest z ich możliwościami technicznymi. I kiedy chciałoby się powiedzieć, że życie seksualne znajduje się głównie w mózgu, to w przypadku wielu mężczyzn to właśnie członek i jego erekcja stają się głównym graczem.

Twardość wzwodu i czas jego trwania wpływa znacznie na poczucie spełnienia seksualnego. Liu i współ. wykazali w metaanalizie przeprowadzonej w 2018 r. istotnie statystycznie związek między zaburzeniami erekcji (ZE) a depresją przez nie wywołaną. Yang udowodnił natomiast, że depresja jest tym cięższa, im dłużej występują zaburzenia erekcji, a także jeżeli zaburzenia pojawiają się już przed 35. r.ż. Okazuje się również, że u 60% mężczyzn po prostatektomii poważne zaburzenia nastroju w większości spowodowane są właśnie zaburzeniami erekcji.

Większość mężczyzn z ZE mówi o poczuciu stygmatyzacji, wstydu oraz o poczuciu winy. Często zaburzenia erekcji podważają ego mężczyzny. Ego, które w obecnych czasach kryzysu męskości często jest i tak zaburzone. Kiedy pojawia się problem ze wzwodem członka, pacjenci boją się o to zapytać lekarza albo farmaceutę i w konsekwencji unikają seksu.

Jak napisał w 1854 David Thoreau w książce „Walden”: „Większość mężczyzn wiedzie życie w cichej rozpaczy”. Często z powodu zaburzeń erekcji spada też libido partnerki, pojawia się u niej nastrój depresyjny oraz miliony podejrzeń dotyczące wierności partnera. Współcześni mężczyźni tkwią zatem gdzieś między marzeniami o twardym drwalu z „Walden” a delikatnym i wrażliwym mężczyzną metroseksualnym. Zaburzenia erekcji kwestionują obraz silnego i twardego mężczyzny. Trzeba zatem obalić stereotypy i pozwolić wyjść mężczyźnie ze strefy kryzysu w strefę spełnienia i samorealizacji.

Epidemiologia zaburzeń erekcji

Wbrew opinii o powszechności wiedzy dotyczącej ZE okazuje się, że problem ten jest niedoszacowany. Według opublikowanych metaanaliz zaburzenia erekcji dotyczą od 6% do 49% mężczyzn. Znaczne nasilenie problemu obserwujemy z wiekiem. National Health and Nutrition Examination Survey wykazało, że dysfunkcja ta dotyczy 8,2% mężczyzn w wieku 40-49 lat i już aż ok 77,5% w wieku 75 lat. Inne badania wykazały, że ok. 1/4 populacji mężczyzn w wieku 20-50 lat ma w swoim życiu epizody zaburzenia erekcji. Warto zwrócić uwagę na fakt, że pojedynczy epizod braku wzwodu nie jest problemem, o zaburzeniu funkcji mówimy wtedy, jeżeli problem utrzymuje się ponad 3 miesiące.

Mnie to nie dotyczy… a właściwie kogo?

Przyjrzyjmy się dwóm ekstremalnym grupom pacjentów: 30-letnim mężczyznom i panom po 65. r.ż. U młodych mężczyzn zaburzenia erekcji są często spowodowane czynnikami psychogennymi albo tzw. „lifestylowymi”. Mogą to być problemy z orientacją seksualną, nieporozumienia w związku czy negatywne doświadczenia w dzieciństwie.
W obecnych czasach coraz powszechniejszymi przyczynami staje się stres w życiu osobistym i zawodowym, siedzący tryb życia oraz uzależnienie od alkoholu i narkotyków. Ważną grupą pacjentów młodych, o których rzadko się mówi, to mężczyźni w związkach, w których para stara się o dziecko albo występuje potwierdzona niepłodność. Według badań problem ZE dotyka od 9% do 69% takich mężczyzn.
Seks z zegarkiem w ręku i to głównie w celach reprodukcyjnych nie sprzyja intymności i zmysłowości. A jak wygląda kwestia mężczyzn po 60. r.ż.? No właśnie, często subiektywnie oceniamy, że w pewnym wieku życie seksualne staje się nieistotne i nie warto o nie pytać. Tymczasem okazuje się, co wykazano w grupie ponad 3000 mężczyzn w wieku 75-95 lat, że ok. 50% z nich ocenia seks jako istotną część ich życia, ok. 30% deklaruje posiadanie partnerki seksualnej na stałe, ale aż ponad 40% nie ma satysfakcji ze swojego życia seksualnego. Zresztą proszę spojrzeć na ludzi sztuki. Taki Picasso np. miał ostatnie dziecko w 68. r.ż., a Mick Jagger w 73. r.ż.

Erekcja z głębi serca i słodka wiotkość członka

ZE występują u 40-80% pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi, takimi jak: dyslipidemia, cukrzyca, choroba niedokrwienna serca oraz miażdżyca tętnic. Najczęściej problem ten dotyczy mężczyzn po 50. albo 60. r.ż. Ale tutaj proszę o zachowanie ostrożności. Jeżeli pojawia się pacjent po 40-tce i zgłasza zaburzenia erekcji, to nie myślmy tradycyjnie, że to prawdopodobnie z powodu stresu. Okazuje się, że często to właśnie zaburzenia erekcji są czynnikiem predykcyjnym chorób sercowo-naczyniowych. Tętniczki prącia mają mniejszą średnicę niż tętniczki wieńcowe i szybciej ulegają miażdżycy. Nasz wspomniany wcześniej mężczyzna 40-letni z ZE po 2-3 latach od wystąpienia zaburzenia może mieć po prostu zawał. Badania wykazują, że ok. 50% mężczyzn z cukrzycą zgłasza problem seksualny, a 1 na 3 pacjentów brak satysfakcji seksualnej. Ponad połowa z tych mężczyzn natomiast potrzebuje profesjonalnej pomocy.

Cudowny testosteron – może zaprosić go do gry?

1% młodych zdrowych mężczyzn i 20% mężczyzn po 60. r.ż. ma stężenie testosteronu <8,7 nmol/L. The Baltimore Longitudinal Study określa spadek całkowitego testosteronu (T) o 0,1 nmol/L (1%) rocznie u mężczyzn po 53. r.ż. Testosteron szybciej obniża się w przypadku wyższego BMI, zespołu metabolicznego i cukrzycy typu 2. Istnieje również pewien próg indywidualny stężenia androgenów poniżej którego dochodzi do znacznego upośledzenia funkcji seksualnych. Zaburzenia erekcji pojawiają się kiedy stężenie T obniży się do mniej niż 8 nmol/l. Proszę pamiętać, że odpowiedź na inhibitory fosfodiesterazy 5 (PDEI-5) jest zaburzona, jeśli stężenie testosteronu jest niższe niż 10,4 nmol/l. Podanie T pacjentom z ZE i hipogonadyzmem zwiększa odpowiedź na PDE5-I.

Tadalafil – wyjątkowo oryginalny dyrygent

W 1998 r. pojawił się pierwszy dyrygent orkiestry seksualnej, czyli sildenafil. W tym roku właśnie Food and Drug Administration (FDA) zaaprobowało pierwszy inhibitor fosfodiesterazy 5 do leczenia zaburzeń erekcji. Był to prawdziwy przełom w seksuologii i w pewien sposób rewolucja seksualna. PDEI-5 stały się lekami pierwszego rzutu w leczeniu ZE. Sildenafil całkiem sprawnie dyryguje orkiestrą seksualną. Działa po 60 minutach i do 5 godzin po przyjęciu. Na uwagę zasługuje jednak nowy, zdolny dyrygent, który ma nowatorskie podejście do orkiestry. Tadalafil, bo o nim mowa, działa już po 16 minutach, a czas działania wynosi aż do 36 godzin. Przez swój wyjątkowy profil i długi czas działania pozwala na psychologiczne odłączenie skojarzenia seksu z tabletką. Można go zatem przyjmować po południu, a seks bez zaburzeń erekcji mamy wieczorem albo nawet rano. Tadalafil można łączyć z pokarmem i np. z lampką wina. Dawka maksymalna na żądanie wynosi 20 mg, ale najczęściej skuteczna jest już dawka 10 mg. W przypadku, jeżeli mężczyzna chce uprawiać seks więcej niż 2 razy w tygodniu, można zastosować tadalafil w dawce 5 albo 2,5 mg codziennie. Zanim jednak dyrygent wkroczy na scenę, potrzebuje mieć idealnie przygotowaną orkiestrę.
Po pierwsze bez właściwej stymulacji seksualnej PDEI-5 nie działają. Po drugie w leczeniu zaburzeń erekcji ważne jest leczenie choroby podstawowej, która może spowodować zaburzenie oraz ewentualna modyfikacja leków, jeżeli to one powodują problem. I w końcu po trzecie podstawowa sprawa to zmiana trybu życia. U pacjentów regularnie uprawiających sport osiągnięto silniejszy efekt działania PDE5-I oraz wzrosło stężenie testosteronu. Inne badania wykazały, że 8 tygodni zbalansowanej diety u otyłych mężczyzn sprawiło, że masa ciała obniżyła się o ok. 10%, spadło stężenie glukozy we krwi oraz znacznej poprawie uległy problemy zaburzenia erekcji, pożądania płciowego oraz zaburzenia układu moczowego.

Bezpieczeństwo tadalafilu

Tadalafil jest lekiem bezpiecznym i najczęściej dobrze tolerowanym. Przerwanie terapii PDEI-5 z powodu skutków ubocznych wynosiło między 2,9-11,8% pacjentów. Najczęściej występowały bóle głowy, dyspepsja i bóle pleców. Trzeba jednak pamiętać o kilku złotych zasadach. Przyjmowanie PDE5-I i azotanów łącznie jest absolutnie przeciwwskazane, ponieważ grozi niebezpiecznym dla życia obniżeniem ciśnienia krwi. Głównymi zaś przeciwwskazaniami do stosowania PDEI-5, w tym tadalafilu, są ciężkie choroby układu sercowo-naczyniowego, zawał mięśnia sercowego (do 90 dni i udar do 6 miesięcy), niekontrolowane arytmie, utrata wzroku związana z niedokrwienną neuropatią nerwu wzrokowego, ciężka niewydolność wątroby, niedociśnienie (<90/50 mm Hg) i nadciśnienie (>170/110 mm Hg) oraz anemia sierpowata, białaczka, szpiczak mnogi, w których to występuje ryzyko pojawienia się priapizmu.

Muzyka duszy i ciała

Satysfakcja w życiu seksualnym wpływa znacznie na układ immunologiczny. Ludzie w związkach, w których jest udane życie erotyczne, żyją dłużej, spokojniej reagują na sytuacje stresowe i lepiej śpią. Niektóre badania pokazują, że regularna aktywność seksualna zmniejsza ryzyko wystąpienia raka piersi i prostaty. Seks działa też jak doskonały lek na poprawę nastroju. Każdy człowiek lubi spokojnie usiąść w filharmonii, zagłębić się w fotelu i słuchać pięknej muzyki Bacha. Takie przeżycie staje się balsamem dla duszy tylko wtedy, jeśli dyryguje sprawny i opanowany dyrygent. A zatem, parafrazując nasze muzyczne przeżycia, warto wiedzieć, jak i kiedy rozmawiać o życiu seksualnym pacjentów, co im odpowiedzieć, kiedy pytają, a w konsekwencji – pomóc im się dostać do filharmonii satysfakcji i zadowolenia.

——— REKLAMA ———