Opieka farmaceutyczna
Stan przedcukrzycowy to stan alarmowy
5 minut
źródło: Polpharma Biuro Handlowe Sp. z o.o.
Szacunki epidemiologiczne mówią, że liczba osób ze stanem przedcukrzycowym pokrywa się z liczbą chorych na cukrzycę, co w przypadku Polski wynosi ok. 3 mln osób. Stan przedcukrzycowy to sygnał zagrożenia wystąpieniem jawnej postaci choroby. Corocznie u 10% osób ze stanem przedcukrzycowym rozwija się jawna cukrzyca. Ponadto podwyższone stężenie glukozy może być sygnałem, że u osoby tej rozwija się tak zwany zespół metaboliczny – grupę nieprawidłowości, które w okresie 5-10 lat prowadzą do powikłań miażdżycowych.
Wczesne rozpoznanie, polegające na interpretacji oznaczenia stężenia glukozy we krwi pozwala na identyfikację osób zagrożonych cukrzycą. Jednak problemem jest zgłaszalność się do badań kontrolnych krwi, w tym do oznaczania glikemii u osób, które nie mają poczucia zagrożenia chorobą. Dlatego Polskie Towarzystwo Diabetologiczne w ślad za rekomendacjami Światowej Organizacji Zdrowia zaleca wykonywanie oznaczeń stężenia glukozy co 3 lata u wszystkich osób, które przekroczyły 45. r.ż., zaś co roku w przypadku współistnienia czynników ryzyka cukrzycy.
Stan alarmowy
Stan przedcukrzycowy to zaburzenia gospodarki węglowodanowej wskazujące na wysokie ryzyko rozwinięcia się pełnoobjawowej cukrzycy. Są dwa rodzaje tego typu zaburzeń, u podłoża których leży podwyższony poziom glukozy we krwi: nieprawidłowa glikemia na czczo (IFG) lub nieprawidłowa tolerancja glukozy (IGT). Oba te stany charakteryzują się nieprawidłowymi, podwyższonymi wartościami glukozy we krwi. Stężenie glukozy w przypadku IFG mierzone jest u pacjenta na czczo, natomiast dla IGT w 120 minucie po uprzednim wypiciu specjalnego roztworu glukozy. Nieprawidłowa glikemia na czczo dotyczy zazwyczaj ludzi młodych i otyłych. Nieprawidłową tolerancję glukozy częściej rozpoznajemy w grupie osób starszych, szczuplejszych. Czasem stwierdzamy oba te stany (IFG oraz IGT) równocześnie u tej samej osoby. Każdy ze stanów podwyższonej glikemii stanowi bardzo silny czynnik rozwoju cukrzycy. W skali roku ryzyko rozwoju cukrzycy u osoby z rozpoznaną nieprawidłową glikemią na czczo wzrasta 5-krotnie. U osoby z nieprawidłową tolerancją glukozy – 6-krotnie.
Wykazano, że w ciągu 6-8 lat u 1/3 pacjentów ze stanem przedcukrzycowym rozwinie się cukrzyca. U 1/3 dojdzie do normalizacji glikemii, a 1/3 będzie nadal charakteryzować się nieprawidłowymi wartościami glikemii.[1]