Nauka
Analiza porównawcza toksyczności środków konserwujących w preparatach okulistycznych
11 minut
Farmakopea Polska wymaga dodawania do kropli ocznych w opakowaniach wielodawkowych oraz innych postaci leków ocznych zawierających wodę środków konserwujących w celu uniknięcia wtórnego zakażenia w trakcie zakraplania (wprowadzania) do oka. Są pewne wyjątki od tej reguły, jak w przypadku opakowań jednorazowych (jednodawkowych) leku, alergii na środki konserwujące, ale również w przypadku zaburzeń na powierzchni oka, jego urazu albo po zabiegu chirurgicznym. Wtedy środków konserwujących nie powinno się stosować.
Środki konserwujące muszą zapewnić jałowość preparatów okulistycznych stosowanych przewlekle i posiadać skuteczne działanie bakteriobójcze i grzybobójcze. Skuteczność takiego działania jest sprawdzana w teście konserwacji. Dotyczy on zgodnie z wymogami Farmakopei Polskiej VII następujących szczepów testowych: Pseudomonas aeruginosa ATCC 9027, Staphylococcus aureus ATCC 6538P, Candida albicans ATCC 10231, Aspergillus niger ATCC 16404. Podobnie jak inne substancje pomocnicze wykorzystywane w preparatyce kropli do oczu (izotonizujące, buforujące, zwiększające lepkość, przeciwutleniacze) – zgodnie z wymogami FP – nie mogą w zastosowanych ilościach wywierać własnego działania farmakologicznego i wchodzić w niepożądane reakcje wpływające negatwywnie lub bezpośrednio na trwałość i dostępność biologiczną leku. Zazwyczaj, substancje takie wydłużają trwałość substancji aktywnych w okulistycznych preparatach do podawania miejscowego, czasami zwiększają biodostępność substancji aktywnej do głębszych warstw oka.
Środki konserwujące dzielimy na cztery podstawowe grupy:
- detergenty,
- utleniacze,
- środki chelatujące,
- metaboliczne.