Analiza porównawcza toksyczności środków konserwujących w preparatach okulistycznych

 11 minut

Detergenty powodują rozkład komórki bakteryjnej poprzez uszkodzenie jej błony komórkowej. Komórki ludzkie nie są w stanie zneutralizować związków chemicznych działających w ten sposób, co oznacza ich dłużą obecność w oku i związaną z tym nieco większą toksyczność, ale i większą skuteczność przeciwko drobnoustrojom.

Substancje utleniające to mniejsze cząsteczki wchodzące w interakcje z elementami komórek drobnoustrojów. Są mniej toksyczne dla oka, ponieważ są dość szybko rozkładane.

Przykładami często stosowanych środków konserwujących w okulistyce to chlorek benzalkoniowy (BAK, detergent), polyquaternium-1 (Polyquad, detergent, pochodna BAK), nadboran sodu (sodium perborate – SP, oxidative agent). BAK jest zazwyczaj stosowany w stężeniach 0,015% to 0,05%. Substancje jak EDTA (wersenian disodowy, di-sodium ethylene diamine tetra-acetate) i sole buforowane potasem są również często dodawane do kropli do oka, przede wszystkim w celu stabilizacji pH preparatu. Istnieje pewna kontrowersja, co do klasyfikacji tych środków, nazywanych buforowymi czy antyutleniaczami, jednak według innych również zaliczanych do środków konserwujących. Przyjmując jako podstawę klasyfikacji aktywność przeciwko drobnoustrojom dodawanej substancji, związki jak EDTA i sole potasu mogą być uznawane za środki konserwujące i buforowe jednocześnie, jednak o nieco mniejszej aktywności antyinfekcyjnej niż klasyczne środki jak BAK.

Praktycznie każda substancja dodawana do oka ma określone działania niepożądane – od lekkiego dyskomfortu dla pacjenta do poważnych działań toksycznych, szczególnie u pacjentów z zespołem suchego oka.

Strony: 1 2 3 4 5 6