Recepta transgraniczna

Recepta transgraniczna wystawiona w Polsce może być zrealizowana za granicą wyłącznie za pełną odpłatnością.

Oznacza to, że niezależnie od uprawnień przysługujących w Polsce pacjentowi, któremu przepisano produkt leczniczy – za granicą zapłaci on 100% ceny leku.

Recepta transgraniczna musi zawierać co najmniej:

1. imię lub imiona i nazwisko pacjenta (nie mogą być inicjały),
2. datę urodzenia pacjenta (niezależnie od wieku),
3. imię lub imiona i nazwisko osoby wystawiającej receptę,
4. kwalifikacje zawodowe osoby wystawiającej receptę (tytuł zawodowy – np. „lekarz”, „lek. med.”, „dr n. med.” itp.),
5. dane do bezpośredniego kontaktu z osobą wystawiającą receptę (adres e-mail lub numer telefonu lub faksu wraz z prefiksem międzynarodowym),
6. adres miejsca udzielania świadczenia zdrowotnego (nazwa miejscowości, ulica, numer domu, numer lokalu – jeżeli nadano), a w przypadku lekarzy wykonujących działalność leczniczą w formie indywidualnej praktyki lekarskiej wyłącznie w miejscu wezwania lub indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej wyłącznie w miejscu wezwania – adres miejsca przyjmowania wezwań i miejsca przechowywania dokumentacji medycznej oraz oznaczenie „Polska” albo skrót „PL”,
7. nazwę powszechnie stosowaną (międzynarodową) leku. Inaczej niż zasady krajowe, dyrektywa dopuszcza stosowanie nazwy handlowej jedynie w dwóch przypadkach: 1) przepisany produkt jest biologicznym produktem leczniczym lub 2) osoba wystawiająca receptę uważa, że jest ona niezbędna ze względów medycznych (w takim przypadku na recepcie podaje się zwięźle powody użycia nazwy handlowej),
8. postać,
9. dawkę (moc),
10. ilość,
11. sposób dawkowania,
12. datę wystawienia recepty,
13. własnoręczny podpis osoby wystawiającej receptę.

Receptę transgraniczną można wypisać w języku polskim. Elementy, takie jak np.: adres e-mail, litery „PL”, można dopisać ręcznie – nie trzeba zatem zmieniać treści pieczątek lekarskich. Recepty wystawione w innym państwie członkowskim UE, realizowane na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, również muszą zawierać wszystkie wymienione powyżej dane. Na recepcie transgranicznej nie może być przepisany lek o kategorii dostępności „Rpw”, czyli taki, który zawiera środki odurzające lub substancje psychotropowe.

Podstawa prawna:
Dyrektywa wykonawcza Komisji Europejskiej 2012/52/UE z dnia 20 grudnia 2012 r. ustanawiająca środki ułatwiające uznawanie recept lekarskich wystawionych w innym państwie członkowskim (Dz. Urz. UE L 356 z 22.12.2012, str. 68).
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie recept lekarskich (Dz.U. z 2013 r., poz. 1293).