Opieka farmaceutyczna
Kamica nerkowa – czym jest i jak sobie z nią radzić?
6 minut
autor: lek. med. Jerzy Serafiński
Schorzenie to występuje szacunkowo u 5-7% populacji. Problemem tym w większym stopniu dotknięte są społeczeństwa wysoko rozwinięte. Jest to związane z wyższym spożyciem mięsa i soli kuchennej oraz częstszym występowaniem czynników ryzyka, np. otyłości. Ważną rolę w występowaniu kamicy nerkowej mają predyspozycje genetyczne. Od dawna obserwuje się zwiększone ryzyko wystąpienia objawów kamicy u osób, których bliscy cierpieli na tę chorobę. Ponadto kamica nerkowa występuje częściej u mężczyzn (10-12%), niż u kobiet (5%). Szczyt zachorowań występuje w wieku 30-40 lat, u kobiet dodatkowo w wieku 50-65 lat.
Rodzaje kamieni nerkowych
Kamienie nerkowe najczęściej tworzą się:
- ze związków wapnia (kamienie wapniowe),
- ze związków zwanych szczawianami (kamienie szczawianowe),
- ze związków fosforanów (kamienie fosforanowe),
- ze związków kwasu moczowego (kamienie moczanowe),
- rzadziej z cystyny (kamienie cystynowe).
Zwykle kamienie nerkowe nie składają się tylko z jednej substancji, ale występują jako połączenie kilku związków. U osób dorosłych spotyka się następujące połączenia związków:
- najczęściej, bo u ok. 60% osób cierpiących na kamicę, kamienie zbudowane są ze związków wapnia i szczawianów (tzw. wewelit),
- u ok. 11% osób chorych kamienie składają się ze związków fosforanów, wapnia oraz szczawianów,
- w 10% przypadków kamienie zawierają głównie związki kwasu moczowego,
- u ok. 9% osób cierpiących na kamicę występują tzw. kamienie struwitowe składające się z fosforanu magnezowo-amonowego; ich pojawienie się związane jest z częstymi zakażeniami dróg moczowych,
- najrzadziej występują kamienie zbudowane z cystyny (<1% przypadków); występują u osób, których nerki wydalają do moczu zbyt duże ilości cystyny; jest to schorzenie genetyczne, na szczęście rzadko występujące.
