Nauka
Immunoterapia alergenowa (swoista)
7 minut
Kolejny krok to wykluczenie obecności przeciwwskazań do odczulania. Należą do nich:
- brak kontaktu i współpracy z chorym uniemożliwiający przestrzeganie schematu podawania szczepionek,
- wiek poniżej 5 lat,
- choroby nowotworowe, choroby autoimmunologiczne, ciężkie przewlekłe choroby zapalne,
- astma ciężka lub niestabilna z nieprawidłowym wynikiem spirometrii,
- ciąża uniemożliwia rozpoczęcie immunoterapii natomiast można kontynuować odczulanie rozpoczęte przed ciążą.
Większość chorych zakwalifikowanych do immunoterapii może być szczepiona w trybie ambulatoryjnym. Wyjątkiem jest odczulanie na jady owadów błonkoskrzydłych (osa, pszczoła), które jest prowadzone w szpitalach w trybie jednodniowej hospitalizacji. Kwalifikowani są pacjenci, którzy po użądleniu przebyli ciężką reakcję alergiczną (utrata przytomności, zaburzenia krążenia i oddychania, wstrząs anafilaktyczny).
W przypadku dobrze dobranego składu alergenowego, wysokiej jakości szczepionki, podania odpowiednio wysokich dawek w określony sposób, skuteczność immunoterapii dochodzi do 80%. Efekt końcowy leczenia zależy również od czasu trwania choroby alergicznej. Im wcześniej rozpoczyna się leczenie tym lepiej. Nie ma górnej granicy wieku, ale bez wątpienia efekty odczulania 50-latka chorującego od 30 lat na alergiczny nieżyt nosa będą gorsze niż u 6-latka chorującego od 2 lat.
Immunoterapia wymaga od chorego i/lub jego rodziny zdyscyplinowania oraz odpowiedzialności. W początkowym okresie szczepionki są podawane podskórnie w odstępach 7-14 dni. Po dojściu do dawki maksymalnej odstępy między szczepionkami są wydłużane do 4-6 tygodni. Po podaniu szczepionki obowiązkowa jest obserwacja pacjenta przez wyszkolony personel (specjalista alergolog i pielęgniarka) przez minimum pół godziny. Ponadto w dniu szczepienia obowiązuje zakaz spożywania alkoholu, narażania się na wysoką temperaturę otoczenia (sauna, solarium itp.) i dużych wysiłków fizycznych.