Alergiczny nieżyt nosa – problem 9 mln Polaków

Jak można się zabezpieczyć przed alergenami pyłku roślin?
Nie ma alergenu – nie ma objawów alergii. Celem terapii jest nie tylko usunięcie objawów miejscowych poprzez lokalne zablokowanie reakcji alergicznej, ale kompleksowe leczenie z włączeniem elementów profilaktyki pierwotnej i wtórnej, profilaktyki farmakologicznej i zmniejszenie ekspozycji na alergeny. W przypadku alergii pyłkowej z uwagi na łatwe rozprzestrzenianie się nośników alergenu, jakimi są ziarna pyłku roślin wiatropylnych, unikanie kontaktu z alergenem jest bardzo trudne lub wręcz nieskuteczne.

Farmakologia alergicznego nieżytu nosa
Jak zabezpieczyć się przed wystąpieniem objawów? Osoby uczulone na alergeny pyłku roślin powinny rozpocząć stosowanie leczenia przed wystąpieniem objawów, najlepiej na ok. 10 dni przed przewidywanym kontaktem z uczulającym alergenem. Skuteczność leków przeciwhistaminowych, a tym bardziej donosowych glikokortykosteroidów jest najwyższa, gdy rozpoczyna się ich stosowanie przed wystąpieniem objawów alergicznych. Wczesna faza reakcji alergicznej (zależna głównie od histaminy) jest stosunkowo łatwa do leczenia. Objawy wodnistego kataru, kichania, świądu nosa i oczu ustępują zwykle już po kilkudziesięciu minutach od zastosowania doustnie nowoczesnych leków przeciwhistaminowych II generacji pozbawionych efektu sedacji. Jednak, gdy ekspozycja na alergen była dłuższa, dochodzi do napływu do miejsca kontaktu z alergenem (błona śluzowa nosa) komórek napływowych, głównie eozynofilii i rozwoju późnej fazy reakcji alergicznej z obrzękiem błony śluzowej. Odpowiednio wczesne (na ok. 10 dni przed ekspozycją na uczulający alergen) zastosowanie nowoczesnych leków przeciwhistaminowych, a najlepiej również nowoczesnych donosowych glikokortykosteroidów pozwala zapobiec wystąpieniu objawów alergicznych. Znacznie łatwiej jest zapobiegać wystąpieniu reakcji alergicznej niż leczyć ostre, nasilone objawy chorobowe. Stosując leki przeciwhistaminowe należy wybierać te, które nie będą wpływały na ograniczenie aktywności naszych chorych. Lekarze leczący pilotów w USA (https://www.leftseat.com/medcat1.htm ), aby uniknąć nawet rzadko występującej sedacji, stosują u swoich chorych desloratadynę, feksofenadynę i loratadynę (ważne, że wszystkie są dostępne bez recepty). Wybierając donosowe glikokortykosteroidy należy pamiętać, że najmniejszą biodostępność wykazuje furoinian mometazonu oraz propionian i furoinian flutykazonu, a najwyższy indeks terapeutyczny wykazano dla donosowego mometazonu.

Strony: 1 2 3