Urlopy i zwolnienia w przypadku dwóch etatów

„Jestem zatrudniona jednocześnie na dwóch umowach o pracę na pełen etat. Jak wygląda kwestia urlopów wypoczynkowych, okolicznościowych oraz zwolnień lekarskich w moim przypadku?”

Pracownik posiada prawo do urlopu wypoczynkowego niezależnie u każdego pracodawcy, w sytuacji gdy jest zatrudniony jednocześnie na dwa etaty. Ustalając wymiar urlopu w przypadku obu umów, należy mieć na względzie przede wszystkim okres i wymiar zatrudnienia w danym roku kalendarzowym oraz staż pracy. Dlatego też prawo do urlopu wypoczynkowego i jego roczny wymiar ustalany jest odrębnie w przypadku każdego z dwóch równolegle trwających stosunków pracy. Zgodnie z art. 154 § 1 ustawy z dnia z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy^[1] wymiar urlopu wynosi 20 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat i 26 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat. Wymiar urlopu dla pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika, biorąc za podstawę ww. wymiar urlopu (§ 2). Ustalony w ten sposób wymiar urlopu wypoczynkowego nie może zostać przekroczony w skali roku kalendarzowego (§ 3).

W niniejszej sytuacji ograniczenie to jednak nie ma zastosowania, gdyż pracownik jest zatrudniony jednocześnie na dwóch umowach o pracę, a zatem każdy z pracodawców osobno naliczy urlop.

Konsekwencją wykonywania pracy na podstawie dwóch stosunków pracy jest to, że pracownik nabywa odrębnie uprawnienia związane z faktem pozostawania w zatrudnieniu. Tym samym pracownikowi przysługuje również urlop okolicznościowy osobno z każdego stosunku pracy, na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy^[2].

W przypadku zwolnień lekarskich w razie wykonywania pracy u dwóch pracodawców należy je przedstawić osobno każdemu z nich (wymagane są dwa odrębne zwolnienia). Zaniechanie w tym zakresie będzie rodzić dla pracownika negatywne konsekwencje. Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa^[3] ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.