Stosowanie witaminy D3 zimą

 4 minuty

autorka: dr n. farm. Arleta Matschay
Pracownia Farmacji Praktycznej, Katedra i Zakład Technologii Postaci Leku, Wydział Farmaceutyczny, Uniwersytet Medyczny im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu

Niedoboru witaminy D pacjenci początkowo nie odczuwają. Wpływa on jednak znacząco na zaburzenia w homeostazie wapniowo-fosforanowej i stanowi czynnik ryzyka związanego z rozwojem zmian w układzie kostnym typu krzywicy, osteoporozy czy osteomalacji (w tym zwiększenia liczby złamań z powikłaniami). Jak wykazano, witamina D odgrywa także znaczącą rolę w odpowiedzi immunologicznej organizmu, regulacji cyklu komórkowego i apoptozy. Dlatego przypisuje się jej działanie w zapobieganiu chorobom infekcyjnym, a także o podłożu autoimmunologicznym.

Suplementacja witaminą D jest również wskazana dla pacjentów ze schorzeniami endokrynologicznymi, metabolicznymi (np. cukrzyca typu 1), sercowo-naczyniowymi czy przewodu pokarmowego. W okresie zimowym, kiedy wzrasta częstotliwość zachorowań na schorzenia infekcyjne głównie dróg oddechowych zarówno o podłożu wirusowym jak i bakteryjnym, zaleca się szczególne postępowanie w zakresie regulacji czynności układu odpornościowego, w czym może pomóc suplementacja witaminą D. Jej niedobór jest obserwowany w przebiegu różnych schorzeń zakaźnych. Stwierdzono np., że prątek gruźlicy aktywuje ekspresję receptora 1,25-dihydroksywitaminy

D3 oraz 1-α-hydroksylazę, a powstająca aktywna postać witaminy D indukuje ekspresję białka o właściwościach antybakteryjnych (katelicydyna). Stosowanie witaminy D może więc wpływać na stymulację wytwarzania odpowiedniej ilości katelicydyny, która pozwala zwalczyć infekcje o podłożu wirusowym czy bakteryjnym. W okresie zimowym sezonowy niedobór endogennej witaminy D w organizmie musi zatem zostać zrekompensowany przez odpowiednią jej suplementację.

Strony: 1 2