Skrót informacji
„Pracodawca zobowiązuje nas do planowania na cały rok urlopu z góry. Czy jest to zgodne z prawem? Trudno mi określić, kiedy będę potrzebowała wolnego.”
Regulacje zawarte w art. 163 k.p. mają szczególne znaczenie z dwóch powodów – z jednej strony służą, zwłaszcza przez instytucję planu urlopów, zapewnieniu pracownikom wykorzystania urlopu w roku, w którym nabyli do niego prawo; z drugiej strony ich celem jest umożliwienie pracodawcy zorganizowania pracy w sposób zapewniający normalny jej tok. Ustalenie w planie urlopów terminów ich wykorzystania jest wypadkową dwóch elementów – wniosków pracowników, określających proponowane terminy urlopów oraz potrzeb pracodawcy, który bierze pod uwagę konieczność zapewnienia normalnego toku pracy w zakładzie. Wynika z tego, że pracodawca nie jest związany wnioskami urlopowymi pracowników, chyba że taki obowiązek nakłada nie niego przepis prawa[2]. Oznacza to, że można nie uwzględnić wniosku pracownika, jeżeli koliduje to z ważnym interesem pracodawcy. Plan urlopów oraz porozumienie stron ustalone zgodnie z art. 163 k.p. są wiążące dla pracodawcy i pracowników, chyba że wspólnie ustalą oni inny termin wykorzystania urlopu.
Z powyższego wynika, że działanie pracodawcy w postaci zobowiązania pracownika do planowania urlopu na cały rok z góry nie narusza przepisów prawa pracy. Zwykle pracodawcy sporządzają plan urlopów właśnie na cały rok kalendarzowy.
Realizacja recepty z uprawnieniem „S” od lekarza specjalisty z prywatnego gabinetu
Zasiłek stały – komu przysługuje?