Nauka
POChP – przewlekła obturacyjna choroba płuc
7 minut
Propozycja leczenia farmakologicznego zawarta w raporcie GOLD z 2014 r. bazuje na podziale chorych na 4 grupy w zależności od objawów i ryzyka zaostrzeń:
Grupa A (małe nasilenie objawów, małe ryzyko zaostrzeń)
Najczęściej nie jest wymagane regularne stosowanie leków. Chory może przyjmować w razie potrzeby krótko działający lek rozszerzający oskrzela (ß2-mimetyk lub długo działający lek przeciwcholinergiczny). Leczeniem drugiego rzutu jest systematyczne stosowanie długo działającego leku bronchodilatacyjnego (ß2-mimetyku lub leku przeciwcholinergicznego).
Grupa B (duże nasilenie objawów, małe ryzyko zaostrzeń)
Leczeniem pierwszego rzutu jest systematyczne stosowanie leku rozszerzającego oskrzela. Do wyboru – długo działający lek przeciwcholinergiczny albo długo działające ß2-mimetyki. W sytuacji utrzymywania się objawów można łączyć leki z obu grup.
Grupa C (małe nasilenie objawów, duże ryzyko zaostrzeń)
Leczeniem pierwszego rzutu jest połączenie długo działającego leku przeciwcholinergicznego albo długo działającego ß2-mimetyku z glikokortykosteroidem wziewnym. Leczeniem alternatywnym jest zastosowanie długo działającego leku przeciwcholinergicznego oraz długo działającego ß2-mimetyku.
Grupa D (duże nasilenie objawów, duże ryzyko zaostrzeń)
Leczenie pierwszego rzutu jest takie samo jak w grupie C.
Możliwości leczenia alternatywnego jest wiele:
- glikokortykosteroid wziewny i długo działający lek przeciwcholinergiczny,
- długo działający lek przeciwcholinergiczny i długo działający ß2-mimetyk,
- długo działający lek przeciwcholinergiczny i inhibitor fosfodiestarazy 4,
- glikokortykosteroid wziewny i długo działający ß2-mimetyk i długo działający lek przeciwcholinergiczny,
- glikokortykosteroid wziewny i długo działający ß2-mimetyk i inhibitor fosfodiestarazy 4.
Właściwie prowadzone leczenie i dobra współpraca z chorym może doprowadzić do złagodzenia objawów, poprawy wydolności fizycznej, zmniejszenia częstości zaostrzeń i spowolnienia przebiegu choroby.