Opieka farmaceutyczna

31.03.2022

5 minut

Leczenie infekcji intymnych

Skrót informacji

Infekcje okolic intymnych są najczęstszym powodem zgłaszania się pacjentek po poradę do ginekologa[1]. Szacuje się, że ok. 70-75% kobiet w wieku rozrodczym doświadcza w ciągu swojego życia co najmniej raz dolegliwości związanych z grzybiczym zapaleniem pochwy i sromu, a u 40-50% tej populacji dolegliwości pojawiają się więcej niż kilka razy w życiu. Nawracające infekcje grzybicze, czyli występujące więcej niż 4 razy w roku, stwierdza się u 5-8% dorosłych kobiet[2, 3].

Rodzaje infekcji okolic intymnych


Stany zapalne pochwy i sromu można podzielić na: niepowikłane (sporadyczne) i powikłane (nawracające). Do niepowikłanych zalicza się incydentalnie występujące, charakteryzujące się nagłym (ostrym) pojawieniem się dolegliwości spowodowanych najczęściej (nawet do 90%) przez grzyby z rodzaju Candida albicans. O infekcjach nawracających mówimy w przypadku wystąpienia co najmniej 3 epizodów w ciągu roku. Powikłane infekcje najczęściej występują u kobiet z zaburzeniami odporności, chorujących na cukrzycę czy stosujących glikokortykosteroidy.

W zależności od rodzaju patogenu infekcje dzielimy na bakteryjne, grzybicze i mieszane. Nie trzeba nadmieniać, że rodzaj patogenu warunkuje dobranie odpowiedniego i skutecznego leczenia.

W ciągu ostatnich kilku lat obserwujemy na rynku zwiększającą się ilość różnych preparatów mających swoje zastosowanie w leczeniu infekcji o ostrym przebiegu. Warto wiedzieć, które z nich i kiedy można bezpiecznie stosować, ponieważ fakt ten ma uzasadnienie w prowadzonych od lat badaniach medycznych[5].

Większość, bo ok. 80-90% infekcji intymnych to infekcje niepowikłane, wśród których dominującym, szacowanym na 75-90% patogenem jest Candida albicans (tzw. kandydoza pochwy)[4].

Drożdżaki z rodzaju Candida namnażają się w jelicie grubym, ich satelitarne kolonie zlokalizowane są w okolicy zwieracza odbytu, skąd mogą być przeniesione na srom i do pochwy[6, 7].

Co więcej: kolonie te są rezerwuarem drożdżaka odpowiedzialnego za infekcje nawrotowe. Stwierdzono, że Candida odpowiedzialne za zapalenia pochwy i sromu są identyczne z tymi izolowanymi z odbytnicy. Zgłaszane dolegliwości, takie jak: uczucie swędzenia, pieczenie, ból podczas współżycia czy oddawania moczu, zaczerwienienie i obrzęk warg sromowych, czy nieprawidłowa wydzielina z pochwy (gęsta, serowata, biała lub żółtawa) mogą być o łagodnym lub średnim nasileniu. Zapaleniu o podłożu bakteryjnym najczęściej towarzyszy wydzielina o rybim zapachu, a upławy są szaro-białawe, o wodnistej konsystencji. Zapalenia o podłożu bakteryjnym częściej zdarzają się po kąpielach w ogólnodostępnych basenach czy jacuzzi.

Czynniki ryzyka wywołujące infekcje intymne


Wśród czynników predysponujących do infekcji, będących wynikiem czasowego zaburzenia ekosystemu pochwy, należą między innymi:

  • aktywność seksualna,

  • stan zdrowia (leki, choroby współistniejące, np. cukrzyca, ciąża, połóg, zaburzenia odporności),

  • błędy dietetyczne,

  • nawyki higieniczne,

  • nieracjonalne stosowanie antybiotyków.


Bez względu jednak na przyczynę czy rodzaj patogenu pogorszenie jakości życia, czasowa niedyspozycja czy świadomość możliwych konsekwencji nieleczonej infekcji zmusza pacjentki do szukania pomocy. Brak możliwości odbycia natychmiastowej wizyty lekarskiej powoduje, że pierwsze swe kroki pacjentka kieruje do apteki.

Oczywiście trudno jest mówić o intymnych dolegliwościach stojąc przy ladzie w pełnej ludzi aptece, ale farmaceuta, mając w pamięci statystykę infekcji pochwy, być może mógłby delikatnie zasugerować dobranie właściwej terapii zamiast inwestowanie w półśrodki.

Zastosowanie klotrimazolu w leczeniu infekcji intymnych


Klotrimazol został odkryty w latach 60. ubiegłego stulecia. Od lat 70. jest szeroko i z powodzeniem stosowany w leczeniu kandydozy pochwy i sromu. Należy do przeciwgrzybiczych leków z grupy azoli, a jego miejscowe zastosowanie ma dobrze udokumentowaną skuteczność i bezpieczeństwo[8, 9]. Dodatkowo można go stosować w czasie ciąży (choć zaleca się unikanie używania w I trymestrze), podczas której infekcje grzybicze mogą pojawiać się znacznie częściej a leczenie systemowe – doustne jest przeciwwskazane[10, 11].

Spektrum działania klotrimazolu jest bardzo szerokie i obejmuje:


  • drożdżaki (Candida spp., Cryptococcus neoformans),

  • dermatofity (Epidermophyton floccosum, Microsporum canis, Trichophyton),

  • grzyby dysmorficzne i pierwotniaki (Trichomonas vaginalis).

  • Działa także na bakterie Gram-dodatnie (Streptococcus, Staphylococcus, Gardnerella vaginalis) i Gram-ujemne (Bacteroides). Nie działa na Lactobacillus (ChPL).


Do niedawna klotrimazol był w Polsce dostępny bez recepty tylko w postaci kremu, a pozostałe formy – tabletki i globulki dopochwowe można było zakupić jedynie na podstawie recepty. Ostatnio na polskim rynku pojawił się jednakże preparat dopochwowy zawierający 500 mg substancji czynnej, dostępny również bez recepty. Jednorazowa jego aplikacja głęboko do pochwy, czasami w połączeniu ze stosowanym zewnętrznie kremem (szczególnie na okolicę potencjalnych rezerwuarów), jest terapią pierwszego rzutu w leczeniu ostrej kandydozy pochwy i sromu, co zostało dowiedzione w różnych randomizowanych badaniach klinicznych[5]. Klotrimazolu nie należy stosować u dziewcząt poniżej 12. r.ż. – co w porównaniu z fentikonazolem zarejestrowanym dopiero powyżej 16. r.ż. ma istotne znaczenie[11].
Biorąc pod uwagę częstość występowania kandydozy pochwy i sromu, bezpieczeństwo i skuteczność zastosowania klotrimazolu oraz – ostatnio – jego zdecydowanie łatwiejszą dostępność, warto jest zapoznać się z dokładnym zapisem zawartym w Charakterystyce Produktu Leczniczego i pomagać kobietom w sposób pewny i odpowiedzialny.

Autor: „dr n. med. Ewa Kurowska”
Kierownik Kliniki Położnictwa w Szpitalu Medicover

Inne artykuły tego autora

Piśmiennictwo: 1. Kotarski J., Drews K., Maleszka R., Rechberger T., Woroń J., Tomaszewski J. „Stanowisko zespołu ekspertów Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego w sprawie leczenia ostrego i nawrotowego grzybiczego zapalenia pochwy i sromu – stan wiedzy na 2008 rok”. Ginekol Pol. 2008, 79, 638-652. 2. Sobel J.D. „Vulvovaginal candidiosis”. Lancet 2007, 369, 1961-1971. 3. Jeanmonod R., Jeanmonod D. „Vaginal candidiasis (vulvovaginal candidiasis)”. In StatPearls Treasure Island (FL)”. Stat Pearls Publishing: Treasure Island, FL, USA, 2020, 1-4. 4. Workowski K.A., Bolan G.A. Centers for Disease Control and Prevention. „Sexually transmitted diseases treatment guidelines, 2015.” MMWR Recomm. Rep. 2015, 64, 1-137. 5. Mendling W., Atef El Shazly M., Zhang L. „Clotrimazole for Vulvovaginal Candidiosis: More Than 45 Years of Clinical Experience”. Pharmaceuticals 2020, 13, 274-297. 6. Cetin M., Ocak S., Gungoren A., et al. „Distribution of Candida species in women with vulvovaginal symptoms abd their association with differen ages and contraceptive methods”. Scand J Infect Dis. 2007, 39, 584-588. 7. M_rdh P., Novikova N., Stukalova E. „Colonisation of extragenital sites by Candida in women with recerrent vulvovaginal candidiosis”. BJOG 2003, 110, 934-937. 8. Mendling W., Brasch J., Cornely O.A., Effendy I., Friese K., Ginter-Hanselmayer G., Hof H., Mayser P., Mylonas I., Ruhnke M., et al. „Guideline: Vulvovaginal Candidiosis (AWMF 015/072), S2k (excluding chronic mucocutaneus candidiosis)”. Mycoses 2015, 58, 1-15. 9. Becker N., Gessner U. „Canesten ® in vaginal mycosis: Therapeutic experience with 3784 patients.” Matern. Child Health 1996, 1, 2-6. 10. Sherrard J., Wilson J., Donders G., Mendling W., Jensen J.S. „2018 European (IUSTI/WHO) international Union against sexually transmitted infections (IUSTI) Worled Health Organisation (WHO) guideline on the managenet of vaginal discharge.” Int. J. STD AIDS 2018, 29, 1258-1272. 11. ChPL: clotrimazolum, fenticonazole nitrate, www.chpl.com.pl


Poprzedni artykuł

Model żywienia w endometriozie

Następny artykuł

Bezsenność – o przyczynach i leczeniu

Polecane dla Ciebie

Szkolenia