Dieta kardio

Nie ma absolutnie konieczności całkowitego wyeliminowania tłuszczów z diety. Ich udział w diecie powinien wynosić około 20% dobowego zapotrzebowania energetycznego. Korzystne przeciwmiażdżycowe efekty działania nienasyconych kwasów tłuszczowych, szczególnie omega-3, są udowodnione wieloma wiarygodnymi badaniami i polegają na: obniżaniu stężenia triglicerydów w surowicy krwi, działaniu antyagregacyjnym na płytki krwi oraz łagodnym działaniu hipotensyjnym. Przy nadmiernym spożyciu kwasów omega-3 może niekiedy pojawić się działanie niekorzystne polegające na zwiększonej skłonności do krwawień, infekcji, a nawet chorób nowotworowych, jednak dzieje się tak wyłącznie przy nadmiernej i niekontrolowanej suplementacji. Do dobrych źródeł żywieniowych tych kwasów należą przede wszystkim tłuste ryby (łosoś atlantycki, sardynki, śledź, makrela, pstrąg), jak również olej lniany, rzepakowy, oliwa. Do tłuszczów, które powinny ulec zminimalizowaniu w naszej diecie, należą kwasy tłuszczowe nasycone (laurynowy, myrystynowy, palmitynowy), które zwiększają stężenie cholesterolu we krwi oraz krzepliwość krwi (poprzez aktywację płytek i podwyższenie poziomu fibrynogenu).

Wpływ spożytego wraz z pożywieniem cholesterolu na poziom cholesterolemii jest różny i zależy od indywidualnej absorpcji cholesterolu z przewodu pokarmowego. Ogólne zalecenie jest takie, by w celach profilaktycznych oraz leczniczych (np. po przebytym zawale) ograniczyć spożycie tego składnika do 300 mg na dobę, a w indywidualnych przypadkach nawet do 200 mg. Węglowodany powinny stanowić podstawę diety – podobnie jak w przypadku osób zdrowych nal ży dbać o to, by ich ilość była równa 60 % całodziennego zapotrzebowania energetycznego. Przy czym cukry proste, które m.in. wzmagają syntezę triglicerydów w surowicy, należy ograniczyć do maksimum 10% całkowitego zapotrzebowania energetycznego. Natomiast podstawą menu powinny być węglowodany złożone, w tym błonnik pokarmowy. Produkty bogate w błonnik (szczególnie jego rozpuszczalną frakcję) zwiększają wydalanie kwasów żółciowych z jelit i wtórnie zmniejszają stężenie cholesterolu w surowicy. Dobrymi źródłami błonnika rozpuszczalnego są grejpfruty, pomarańcze, marchew, jabłka, brązowy ryż, owies, jęczmień i otręby. Błonnik nierozpuszczalny ulega w przewodzie pokarmowym tylko nieznacznym przemianom. Jest zawarty głównie w zewnętrznej części nasion, owoców i w roślinach strączkowych. Pęczniejąc w żołądku daje uczucie sytości, tym samym wspomaga proces odchudzania. Ogólne zapotrzebowanie na ten składnik wynosi ok. 30-40 g na dobę, w tym około 25% powinien stanowić błonnik rozpuszczalny.

Białko powinno stanowić około 20% wartości energetycznej diety. Mięso czerwone, którego zazwyczaj obawiają się pacjenci, powinno być ograniczone do minimum, ale nie ma konieczności całkowitego rezygnowania z niego. Metionina – aminokwas obficie występujący w mięsie czerwonym, metabolizowany jest bowiem przez organizm do homocysteiny, która z kolei może uszkadzać śródbłonek tętnicy i w ten sposób inicjować proces aterogenezy. Warto zadbać, by przynajmniej w połowie białko pochodziło ze źródeł roślinnych (warzywa strączkowe – soczewica, ciecierzyca, soja, różne odmiany fasoli, groch, wodorosty, sezam, migdały, amarantus, komosa).

Strony: 1 2 3