Realizacja papierowej recepty refundowanej z prywatnej praktyki z uprawnieniami S lub DZ

„Czy dopuszczalna jest realizacja papierowej recepty refundowanej wystawionej w praktyce prywatnej, uwzględniającej uprawnienia S lub DZ? Czy takie recepty są w ogóle prawidłowe?”

Podstawa prawna

Od dnia 14 lutego 2025 r., wraz w wejściem w życie nowelizacji ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych^[1] (art. 43a ust. 1 i 1a), zasady wystawiania recept zostały uproszczone. Celem nowych przepisów jest zwiększenie dostępności do bezpłatnych leków refundowanych dla dwóch grup pacjentów: starszych niż 65 lat („S”) i młodszych niż 18 lat („DZ”). Oznacza to, że receptę z ww. uprawnieniem dodatkowym „S” mogą obecnie wystawić wszystkie osoby uprawnione, tj. posiadające NPWZ i uprawnione do wystawiania recept w ramach wykonywanego zawodu medycznego (lekarz, lekarz dentysta, pielęgniarka, felczer, starszy felczer, farmaceuta)^[2]. Zgodnie z nowymi regulacjami receptę na lek z listy 65+ lub 18- może teraz wystawić również każda osoba uprawniona udzielająca świadczeń zarówno w placówkach posiadających umowę z NFZ w ramach ubezpieczenia zdrowotnego, jak i w sektorze prywatnym – w ramach wykonywania działalności leczniczej w ramach praktyki zawodowej^[3] (bez podziału fakt posiadania umowy z NFZ).

Innymi słowy, pacjent uprawniony do bezpłatnego leku (z uprawnieniem „S” lub „DZ”) będzie mógł otrzymać receptę na niego od lekarza czy pielęgniarki w POZ, ambulatoryjnej opiece specjalistycznej i po leczeniu szpitalnym – niezależnie od postaci recepty (elektroniczna czy papierowa).

Będzie także mógł otrzymać ją od lekarza przyjmującego prywatnie, który nie ma podpisanej umowy z Funduszem. I chociaż po nowelizacji w tym ostatnim przypadku taką receptę w formie papierowej należy uznać za prawidłową (podlegającą realizacji ze zniżką), to osoba ją wystawiająca odpowiada ostatecznie za naniesione w ten sposób uprawnienia.