Opieka farmaceutyczna

29.09.2020

4 minuty

Wpływ niedoboru biotyny na wypadanie włosów

Skrót informacji

Włosy stanowią uznaną kulturowo ozdobę, natomiast ich rola biologiczna jest niewielka. Stanowią one narząd czuciowy, wyczuwający delikatny dotyk, pełnią także funkcję ochronną przed promieniowaniem słonecznym. Ogólna liczba mieszków włosowych wynosi 5 mln (na głowie 100 tys.), a ich gęstość 40-800 na cm².

Regulacja wzrostu włosów podlega wpływom genetycznym (barwa, cechy rasowe i rodzinne oraz typowe dla płci owłosienie) i czynnikom hormonalnym (androgeny). Mieszki włosowe wykazują cyklicznie trzy fazy rozwojowe: okres wzrostu (anagen), okres inwolucji (katagen) oraz okres spoczynku (telogen).
Cykl włosowy u człowieka ma charakter niezsynchronizowany, w związku z czym zmiana owłosienia odbywa się w sposób ciągły, prawie niezauważalny.

Najczęstsze przyczyny wypadania włosów:


  • nieodpowiednia dieta (niedobór mikro- i makroelementów, witamin, np. żelaza, biotyny),

  • stres,

  • choroby przebiegające z gorączką,

  • ciąża (łysienie poporodowe),

  • przewlekłe choroby ogólnoustrojowe (toczeń rumieniowaty układowy, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, cukrzyca, choroby wątroby),

  • leki (cytostatyki, leki immunosupresyjne, antykoagulanty, hormony, retinoidy, leki przeciwdrgawkowe i inne),

  • choroby skóry głowy (grzybica, łojotokowe zapalenie skóry),

  • zatrucie metalami ciężkimi (tal, rtęć, arsen),

  • ostre choroby zakaźne,

  • zabiegi chirurgiczne, utrata krwi,

  • zaburzenia hormonalne (nadczynność i niedoczynność tarczycy),

  • mechaniczne (naciąganie, wyrywanie włosów).


Wypadanie włosów związane z niedoborem biotyny jest oczywiście małą częścią problemu i przed rozpoczęciem suplementacji biotyną warto się zwrócić do lekarza w celu wykluczenia innych jego przyczyn.

Rola biotyny i objawy niedoboru
Biotyna to inaczej witamina B7 lub H. Biotyna stanowi grupę prostetyczną enzymów, które katalizują reakcje karboksylacji. Witamina ta wchodzi w skład czterech karboksylaz, które pełnią ważną rolę w przemianach glukozy, lipidów, niektórych aminokwasów oraz w przemianach energetycznych. Biotyna wchodzi w skład wielu produktów spożywczych, jednak w niewielkich ilościach. Najwięcej biotyny zawierają: wątroba, drożdże, żółtko jaj i niektóre warzywa (np. soja, kalafior, soczewica). Substancja ta jest ponadto syntetyzowana przez bakterie w jelicie grubym człowieka, jednak jej wchłanianie w tym odcinku przewodu pokarmowego jest niewielkie.

Niedobór biotyny występuje u osób stosujących szczególne diety, żywionych pozajelitowo, spożywających duże ilości surowych jaj, poddanych długotrwałej hemodializie, leczonych długotrwale lekami przeciwdrgawkowymi, leczonych antybiotykami oraz z zaburzeniami wchłaniania tej witaminy.

Niedobór biotyny wywołuje u ludzi m.in. objawy zmęczenia, parestezje, wypadanie włosów, zapalenie skóry zlokalizowane wokół oczu, nosa, ust, uszu i w pachwinach, zaburzenia wzrostu paznokci i włosów oraz ich nadmierną łamliwość. Przypuszcza się, że przyczyną zmian skórnych i utraty włosów w wyniku niedoboru biotyny są zaburzenia w metabolizmie tłuszczów. Biotyna wspomaga keratynizację i różnicowanie komórek naskórka oraz przydatków skórnych, takich jak włosy paznokcie, poprawiając ich stan.

Suplementacja biotyny
Dobowe zapotrzebowanie na biotynę nie zostało ściśle określone. Według rekomendacji Instytutu Żywności i Żywienia dawka dla osób dorosłych została określona na 30-35 μg/dobę.* Nie wykazano jednak toksycznego działania biotyny, a jej nadmiar wydalany jest z moczem. Niemniej jednak, jak w przypadku każdej suplementacji, zaleca się umiar.
W przypadku niedoborów dawkowanie tej witaminy u dorosłych wynosi od 5 mg do 10 mg na dobę. Zwykle zalecana dawka wynosi 5 mg (dostępna na rynku) na dobę lub w przypadkach nasilonych objawów 10 mg na dobę. Czas leczenia zależy od stanu pacjenta i przebiegu dolegliwości. Obserwuje się ustępowanie objawów po ok. 4 tygodniach stosowania. Tabletkę należy popić wystarczającą ilością wody (np. pół szklanki).

* Normy żywienia dla populacji polskiej – pod redakcją Mirosława Jarosza, Wydawca: Instytut Żywności i Żywienia, 2017 r. ISBN: 978-83-86060-89-4

--- R E K L A M A ---


Autor: „dr n. med. Oliwia Jakubowicz”
specjalista dermatologii i wenerologii

Inne artykuły tego autora

Poprzedni artykuł

Infekcje intymne nastolatek

Następny artykuł

Leczenie grzybicy paznokci

Polecane dla Ciebie

Szkolenia