Antybiotyki – stosowanie u dzieci

W leczeniu ambulatoryjnym u dzieci lekarze zalecają najczęściej stosowanie antybiotyków w postaci zawiesin (jeśli nie ma przeciwwskazań) przygotowywanych z proszków czy granulatów przez samych rodziców. Bardzo ważne jest dla osiągnięcia odpowiedniego efektu terapeutycznego wyjaśnienie rodzicom, jak prawidłowo przygotować taką zawiesinę. Istotne jest również odpowiednie odmierzanie zaleconej dawki za pomocą skalowanej łyżeczki, kieliszka czy strzykawki oraz okres przydatności takiej zawiesiny (maksymalnie do 7-10 dni, czyli na okres kuracji) i warunki przechowywania.

U dzieci jest to najdogodniejsza postać leku do podania (powodująca najmniej stresu podczas leczenia), gdyż zawiesina posiada z reguły wyrazisty słodki smak coli czy owoców (truskawki, maliny, pomarańcze). Częstym błędem popełnianym przez samych rodziców podczas leczenia dzieci jest zaprzestanie stosowania antybiotyków bezpośrednio po ustąpieniu objawów chorobowych. Z reguły czas leczenia infekcji bakteryjnych antybiotykami u dzieci kształtuje się od 7 do 10 dni i nie może ulegać skróceniu, gdyż istnieje ryzyko nawrotów choroby, a drobnoustroje chorobotwórcze nabywają oporności. Długość terapii jest uzależniona od rodzaju zastosowanego antybiotyku, rodzaju infekcji bakteryjnej i przebiegu jej leczenia (stąd często wizyta kontrolna u lekarza) oraz czynników ryzyka (niedobory odporności u dzieci).

Najczęściej stosowanymi antybiotykami w leczeniu infekcji bakteryjnych u najmłodszych pacjentów są β-laktamy o działaniu bakteriobójczym, a wśród nich amoksycylina zalecona w infekcjach wywołanych przez bakterie nieprodukujące β-laktamaz, m.in. jako lek pierwszego rzutu w ostrym zapaleniu ucha środkowego, zapaleniu błony śluzowej zatok, zapaleniu oskrzeli, zakażeniu układu moczowego czy tkanek miękkich. Ponadto stosowana często łącznie z kwasem klawulanowym (blokującym aktywność β-laktamaz) poszerza jej spektrum działania przeciwbakteryjnego o szczepy oporne na β-laktamazy.

Jednym z działań niepożądanych w trakcie stosowania tego antybiotyku mogą być zaburzenia żołądkowo-jelitowe w postaci biegunki, nudności czy wymiotów, dlatego w celu zmniejszenia nietolerancji pokarmowej należy podawać go tuż przed posiłkami. Dodatkowo do antybiotykoterapii stosowanie równoległe probiotyków może zmniejszać ryzyko biegunek, choć zastosowany probiotyk powinien uwzględnić szczepy o udowodnionej skuteczności w danej sytuacji klinicznej.

Strony: 1 2 3