26 marca: Światowy Dzień Epilepsji zwany „Purple Day”

Celem przyświecającym tej inicjatywie jest zwiększenie świadomości społecznej na temat epilepsji. W Polsce choruje na nią ok. 1 proc. społeczeństwa, czyli 400 tys. osób.

Grupy ryzyka

Epilepsja jest chorobą neurologiczną, która powoduje nieprawidłową aktywność elektryczną mózgu. Cechuje się nawracającymi napadami. Jest jednym z najczęściej występujących schorzeń neurologicznych – na świecie choruje na nią ponad 50 mln osób, a w Polsce ok 400 tys., czyli 1 proc. społeczeństwa.

W 75 proc. początek choroby zaczyna się przed 19 rokiem życia. Nierzadko występuje ona już w pierwszym roku życia. Przyczyny są w niektórych przypadkach genetyczne, ale w większości przypadków nie są zidentyfikowane.

W grupach ryzyka wystąpienia epilepsji są osoby, które miały przypadki zachorowania w rodzinie (około 10 do 15 proc.), przeszły uraz głowy, mają choroby naczyniowe mózgu, są po udarze mózgu, przeżyły zapalenie mózgu lub zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych czy nadużywają alkoholu.

Rodzaje schorzenia

Jak przypomniano na stronie https://pacjent.gov.pl/, istnieją różne rodzaje napadów w zależności od tego, w której części mózgu rozpoczęła się aktywność epileptyczna. Padaczka może trwać całe życie, ale niektórzy ludzie z tą chorobą ostatecznie przestają mieć ataki. U około 20 do 30 procent osób rozwija się przewlekła epilepsja. W przypadku 70 proc. do 80 proc. osób, u których choroba się utrzymuje, lekami udaje się wyeliminować drgawki.

Diagnostyka

Diagnostyka pod kątem epilepsji polega na zbadaniu przez lekarza objawów pacjenta oraz historii choroby i przeprowadzeniu testów w celu diagnozy i ustalenia przyczyny napadów. Przeprowadza się m.in. badanie neurologiczne, które pomaga ocenić zachowanie pacjenta, zdolności motoryczne, funkcje umysłowe i inne czynniki, które określą rodzaj epilepsji oraz badanie krwi w celu wykrycia objawów infekcji, mutacji genetycznych lub innych stanów, które mogą być związane z napadami.

Lekarz może również zaproponować badania w celu wykrycia nieprawidłowości w mózgu, takie jak: elektroencefalogram (EEG), podczas którego umieszcza się elektrody na skórze głowy pacjenta, które rejestrują aktywność elektryczną w mózgu, tomografię, rezonans magnetyczny oraz testy neuropsychologiczne.

Jak zachować się będąc świadkiem ataku padaczkowego?

Na stronie https://pacjent.gov.pl/ zamieszczono także wskazówki, jak zachować się będąc świadkiem ataku padaczkowego.

• „Od samego początku powinieneś wiedzieć, że nie można zatrzymać ataku, który już się rozpoczął. Na ogół chory pada na ziemię, nie masz czasu na przytrzymanie go” – wskazano.
• Nie należy więc ruszać chorego, chyba że znajduje się w niebezpiecznej pozycji, która może spowodować obrażenia. Powinno się usunąć z zasięgu chorego wszystko, co może spowodować obrażenia oraz rozwiązać krawat lub poluzować kołnierz, jeśli je posiada. Nie wolno również wkładać niczego do ust tej osoby. Po zakończeniu napadu należy umieścić pod głowę poduszkę lub złożoną odzież i delikatnie przewróć osobę na bok, aby oczyścić drogi oddechowe i przyspieszyć przepływ śliny. Po tym należy pozwolić choremu odpocząć.
• Wskazano też przesłanki do wezwania pomocy – gdy atak trwa dłużej niż pięć minut, nowy kryzys pojawi się natychmiast po pierwszym, utrata przytomności utrzymuje się kilka minut po zakończeniu ataku, oddech lub stan świadomości nie powracają, pojawiła się wysoka gorączka, chory czuje się wyczerpany, kobieta jest w ciąży, osoba ma cukrzycę, chory się skaleczył lub to pierwszy atak u tej osoby.