Znaczenie wilgotnego środowiska w gojeniu ran

 7 minut

W przypadku przewlekłych, niegojących się ran najważniejszą sprawą jest leczenie i usuwanie przyczyn, które doprowadziły do powstania niegojącej się rany. Trzeba także zwrócić uwagę na:

  • ogólny stan chorego,
  • odżywienie,
  • typ budowy,
  • otyłość,
  • ograniczenie ruchowości (niedowłady),
  • nadciśnienie lub niedociśnienie tętnicze,
  • nietrzymanie moczu,
  • zaburzenia czucia w okolicy rany lub występujące dolegliwości bólowe,
  • zaburzenia krążenia (niewydolność),
  • miażdżycę naczyń,
  • niewydolność oddechową przy przewlekłych chorobach płuc i oskrzeli,
  • choroby skóry,
  • alergie,
  • towarzyszące zmiany zapalne,
  • wyprysk.

Ponadto:

  • u osób z cukrzycą konieczne jest wyrównanie metaboliczne, przestrzeganie diety odpowiedni dobór  leków, a niekiedy włączenie na pewien czas leczenia insuliną i uzupełnienie niedoborów witamin i minerałów;
  • u osób z odleżynami trzeba wyeliminować ucisk w miejscu, gdzie tworzy się odleżyna, przez użycie odpowiednich, materaców czy poduszek oraz częste ułatwianie zmiany pozycji ciała (ponieważ problem leczenia odleżyn jest bardzo trudny, opracowano 7 grup różnych opatrunków: błony poliuretanowe; hydrokoloidy; hydrożele; gąbki poliuretanowe; dekstranomery; opatrunki alginianowe; inne lub złożone);
    u osób z niegojącymi się owrzodzeniami na tle żylaków bardzo ważną sprawą jest poprawa mikrokrążenia i eliminacja stanów zapalnych w naczyniach krwionośnych;
  • opatrunki hydrożelowe okazały się bardzo przydatne po zabiegach medycyny estetycznej: po laseroterapii naczyń, laseroterapii rozstępów, laseroterapii blizn, znamion, mezoterapii, peelingu, a także po zabiegach przy użyciu toksyny botulinowej;
    chociaż rana, na którą nałożono hydrożele, może sprawiać wrażenie rozpulchnionej nawet przez 3 do 7 dni, to pełny korzystny efekt takiego leczenia jest widoczny po 14 dniach stosowania.

We wszystkich tych przypadkach niegojących się ran należy zapewnić wilgotne środowisko przez użycie hydrożeli, w których składzie mogą być dodatkowe substancje dezynfekujące lub pobudzające procesy gojenia się ran. Jeśli z rany wypływa płyn, to – w zależności od rodzaju – opatrunki hydrożelowe mogą absorbować ten płyn, a niektóre nawet absorbować wolne rodniki. Sugeruje się również, że rozproszony żel ma aktywność fibrynolityczną (zdolność do rozpuszczania zlepów włóknika) i naczyniotwórczą. Dlatego niektórzy badacze nazywają tę grupę opatrunków aktywnymi.

Na rynku polskim jest bardzo wiele opatrunków, które różnią się budową, wskazaniami, a także dokumentacją kliniczną ich działania. Zapoznanie się z ich właściwościami pozwoli na dobór najbardziej odpowiedniego leczenia dla konkretnego zranienia.

Piśmiennictwo:
1. Arkadiusz Jawień, Szewczyk Maria T., Leczenie ran przewlekłych, PZWL, Warszawa 2012.
2. Joseph E.Grey, Keith G. Harding. Leczenie ran w praktyce. PZWL 2010.
3. http://matopat.pl/nasze-rozwiazania-widok/leczenie-ran-przewleklych-w-srodowisku-wilgotnym/
4. http://www.na-rany.pl/kat_1,22_Rodzaje_opatrunkow.html
5. https://partnerwleczeniuran.pl/work/k/107/opatrunek/metody-leczenia-ran-a-opatrunek/dla-lekarza
6. https://www.3mpolska.pl/3M/pl_PL/viscoplast-pl/edukacja/wilgotne-leczenie-ran-szybkie-rezultaty/

Strony: 1 2