Zgaga – incydent czy problem przewlekły

Leczenie refluksu polega przede wszystkim na eliminowaniu czynników nasilających objawy choroby oraz zastosowaniu odpowiedniej farmakoterapii. Wśród preparatów stosowanych doraźnie (często wchodzą także w interakcje) znalazły się leki z grupy zobojętniających kwaśną treść żołądkową (antacida) jak preparaty glinu, wapnia czy magnezu, jednak przynoszą one tylko krótkotrwałe zniesienie objawów zgagi (do 3 godzin). Zatem konieczne jest stosowanie odpowiednich preparatów, szczególnie, gdy refluks z towarzyszącą zgagą występuje często i może prowadzić w konsekwencji do choroby refluksowej wraz z uszkodzeniem błony śluzowej przełyku. Leczenie dolegliwości występujących sporadycznie, np. raz w tygodniu lub po spożyciu niewłaściwych posiłków czy napojów oraz w leczeniu podtrzymującym refluksu o stosunkowo łagodnym przebiegu, zaleca się przyjmowanie leków z grupy antagonistów receptora histaminowego H2 – np. ranitydynę. Po zastosowaniu tego preparatu w dawce jednorazowej 75-150 mg przyjmowanej dwa razy na dobę zmniejsza się wydzielanie kwasu solnego w żołądku przez ok. 12 godzin. Lek szybko wchłania się z przewodu pokarmowego (t max. = 2-3 godz.), zatem dolegliwości ustępują stosunkowo szybko, a zastosowanie u pacjentów np. rozpuszczalnej formy leku (dzięki której pomija się proces uwalniania substancji czynnej ze stałej postaci farmaceutycznej), może przyczynić się do osiągnięcia szybszego początku efektu terapeutycznego. Zastosowanie takiej formy leku przez pacjentów mających kłopoty z przełykaniem (dysfagia) jest ułatwione i może stanowić dodatkowe uzupełnienie płynów, szczególnie dotyczy to grupy pacjentów geriatrycznych lub pacjentów młodszych preferujących taką formę leków. Jednak w przypadku formy rozpuszczalnej należy zwrócić uwagę, iż takie preparaty mają także przeciwwskazania lub zaleca się ostrożność w ich stosowaniu, ponieważ zawierają np. sorbitol (może powodować podrażnienia żołądka i biegunkę), sód (stosować ostrożnie u pacjentów z dietą niskosodową) czy aspartam (przeciwwskazany u pacjentów z fenyloketonurią). U pacjentów z często występującym refluksem z towarzyszącą zgagą (powyżej dwóch incydentów tygodniowo) należy rozważyć podawanie leków z grupy inhibitorów pompy protonowej (omeprazol, pantoprazol), które najsilniej hamują wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Leki z tej grupy zaleca się stosować jeden raz na dobę na czczo w godzinach porannych, przez okres kilku do kilkunastu dni w celu uzyskania właściwego efektu terapeutycznego, czyli ustąpienia dolegliwości związanych z refluksem (zgaga, kwaśne odbijanie) oraz zapobieganiu nawrotowi choroby, a także gojenia zmienionej błony śluzowej przełyku.

Pacjent nie może jednak pozostawać zbyt długi okres w samoleczeniu, szczególnie jeżeli w ciągu kilku dni nie ustąpią dolegliwości gastryczne. Natomiast w przypadku wystąpienia objawów, np. niewyjaśnionej utraty masy ciała, narastającej dysfagii, odynofagii (bolesne połykanie), nawracających wymiotów, nasilenia objawów refluksu czy objawów krwawienia z przewodu pokarmowego, konieczna jest pilna konsultacja lekarska wraz z odpowiednią diagnostyką.

Strony: 1 2