Opieka farmaceutyczna
Skuteczne remedium na niestrawność
6 minut
Mięta pieprzowa (Mentha piperita L. Hudson)
Jest to roślina znana każdemu farmaceucie. Należy wspomnieć, że jest to takson będący mieszańcem mięty zielonej i mięty nadwodnej. Mięta zielona jest natomiast mieszańcem mięty długolistnej i mięty okrągłolistnej. Z tego względu miętę pieprzową rozmnaża się jedynie wegetatywnie, a rośliny uzyskane z nasion nie powtarzają cech mięty pieprzowej. Należy przy tym zaznaczyć, że oznaczenie poszczególnych gatunków jest kłopotliwe i tylko wprawny botanik określi przynależność systematyczną roślin dostępnych w supermarketach i przydomowych ogródkach. Każdy, kto chce oznaczyć miętę pieprzową, powinien również mieć na uwadze fakt, iż znane są odmiany tego gatunku oraz formy hodowlane. Zastosowanie w lekach roślinnych surowca pochodzącego od mięty pieprzowej ma pierwszorzędne znaczenie, gdyż znane są gatunki, np. mięta polej zawierające związki toksyczne (pulegon).
W lecznictwie stosuje się liść mięty pieprzowej (Menthae piperitae folium), który jest surowcem typowo olejkowym. Monografia farmakopealna (FP X) dopuszcza stosowanie całego lub rozdrobnionego liścia, standaryzowanych na zawartość olejku eterycznego. Liść nierozdrobniony powinien zawierać nie mniej olejku niż 12 mL/kg, natomiast rozdrobniony nie mniej niż 9 mL/kg. Głównymi składnikami olejku miętowego są: mentol oraz menton. Dzięki bogatemu składowi fitochemicznemu zarówno liść mięty pieprzowej jak i olejek miętowy znalazły szerokie zastosowanie w fitoterapii. Z punktu widzenia niniejszego artykułu istotne jest ich znaczenie w terapii niestrawności. Udowodniono, że ekstrakty z liści mięty pieprzowej działają żółciopędnie, żółciotwórczo, przeciwbakteryjnie, rozkurczająco na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego. Zwiększają ponadto wydzielanie soku żołądkowego, jak również wykazują pewne działanie uspokajające (ma to znaczenie w przypadkach zaburzeń trawienia na tle nerwowym). Leki roślinne wytwarzane na bazie liścia mięty pieprzowej mogą być polecane pacjentom z dyspepsją również z tego powodu, iż ich stosowanie ma długą tradycję i poparte jest badaniami zarówno in vitro jak i in vivo. Są po prostu dobrze poznane i w związku z tym względnie bezpieczne. Przeciwwskazaniami do ich stosowania są: kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, niedrożność dróg żółciowych, ciężkie uszkodzenia wątroby czy nowotwory przewodu pokarmowego. Należy również ostrzec pacjenta przed popijaniem leków naparem z liści mięty. Miejmy jednak świadomość, że w wielu przypadkach taki napar jest naprawdę skutecznym lekiem.